خواستم تو وبلاگت جواب بدم اما انگار بخش نظردهی رو بسته بودی.
ممنون که وقت گذاشتی و نوشته های بی ارزشمو خوندی. آره من زجر زیاد کشیدم اما این آخریه داغون ترم کرده. تو لابد خوب میفهمی چی میگم. تو که درد دوری کشیدی.
مشکل اینجاس که همه مشکلاتو نمیشه با دوست داشتن حل کرد. اگه عشق درمونه پس چرا با خودش درد میاره؟
در مورد بیماریم هم حتما ترکش میکنم. چاره ای جز این ندارم.
دلم خونه از دست همه. مخصوصا از اینجا! از این کشور بسته و زشت.
من اگه یه عمر بدبخت شدم دلیلش این بود که کسی نیومد هزران سوالی که تو مغزم بود رو درست حسابی جواب بده. کسی یادم نداد چه جوری مشکلاتمو خودم حل کنم.کسی نگفت چه جوری ارضا شو. کسی یادم نداد عاشق موندنو. هیچ کس هیچی یادم نداد. حالا خودم همه چی رو فهمیدم اما چه فایده که بابتش همه چیزمو از دست دادم.
من اون دنیا حقمو میگیرم. من اون دنیا به خدا میگم که همش تقصیر من نبود...
بازم ممنون
آهنگ وبلاگت هم خیلی قشنگه!
جمله ی امروز: نگران فردا مباش، فردا به قدر کافی نگرانی های خود را دارد. لزومی ندارد بر مشکلات هر روز بیفزایی.
یعنی زندگی در حال دیگه