۵۵) بهار ۹۰

سلام

حوصلوم خیلی سر رفته دیگه! این همه سال درس خوندیم دو زار کار یادمون ندادن که از توش چندر غاز پول در بیاد. هر جا رفتم تا دو سه ماه می خواستن مفتی کار کنم تا دستم بیاد. تازه واسه منی که دور و برم چندتا پارتی و آشنا ریخته وگرنه که راهمم نمیدادن. دلم واسه همه جوونای هم سن و سال خودم میسوزه. عجب دوره ی بدی به دنیا اومدیم. اون از مدرسمون که شلوغ ترین کلاسا مال نسل ما بود . اون از کنکورمون که تعداد شرکت کننده هاش رکورد زد! اینم از تکنولوژی های جدید و بعضا مخرب که یهو تو دوران ما جهش وحشتناکی داشت! اینم از کارمون! بابای من همسن من که بود خرج دو تا خونواده رو میداد اما حالا من تو خرجی خودمم موندم. تو این دوره زمونه هم قدم بخوای ور داری باید پول خرج کنی! انگار فقط خودارضایی مفتی در میاد!! تازه از بیکاری هم در میای!! بعدشم خسته میافتی رو تخت و سقف اتاقتو نگاه میکنی که هر روز داره از سقف آرزوهات بلندتر میشه! بعدشم دو سه تا فحش به خودت و همه عالم میدی که این چه زندگی سگی ایه که واسه خودم ساختم.

9ماهی میشه که نبودم. یه مقدارشو علاف کنکور ارشد بودم(البته قبولم ولی مدرک اونم میشه مث مدرک لیسانس که باید بندازیش اون ور) یه مقدارشم علاف علاف!! چند جا هم رفتم سر کار که دو سه روزه زدم بیرون. دو هفته دیگه دارم میرم خدمت. بر خلاف همه که از سربازی رفتن غصشون میگیره( آخییییی!) کار من به جایی رسیده که می گم کاش از فردا میرفتم!!

جواب دوستایی که تو این مدت نظر گذاشتن رو تو وبلاگشون دادم. صمیمانه ازشون تشکر میکنم و عذر خواهی میکنم که نبودم و جواب ندادم.