آدم هر چی بزرگتر میشه مشکلات و گرفتاریهاش بیشتر میشه. دغدغه هاش هر روز بیشتر از روز قبل میشه. وقتی هم که میاد دو روز آرامش پیدا کنه، گرفتاری جدیدی براش پیش میاد.
می دونم این دنیا جای خوشی نیست محل امتحانه اما به خدا خودمونم مقصریم. نمیشه تقصیر خدا انداخت که بگیم این چه دنیاییه؟ اونچه که مسلمه زندگیهامون پر از اضطراب شده.
به نظر من این روزا کسی خوشبخت تره که آرامشش بیشتره. این چند روز اینقدر اضطراب و گرفتاری دور و برم رو گرفته که اصلا یادم میره پدیده ای بنام خودارضائی تو این دنیا وجود داره. البته با لفظ خودارضائی کاملا مخالف بودم و هستم؛ دلیل هم دارم: چون اولا خودآزاریه نه خودارضائی، ثانیا هیچ ارضائی در کار نیست.
ممکنه از نظر جسمی آدم نصفه و نیمه ارضا شه ولی از نظر روحی بدتر تشنه تر میشه و گاهی کار به دیوانگی میکشه. اما خب این لفظ جا افتاده منم از همین استفاده می کنم. داشتم به این موضوع فکر می کردم واقعا چرا تو دنیایی که این همه مشکل رو سر همه ریخته، باز مسائل جنسی اینقدر شیوع داره.
نمی دونم شاید خیلیا برای فرار از مشکلاتشون به عادات بد جنسی رو میارن. شاید با این کار میخوان برای چند ثانیه هم که شده درداشون رو فراموش کنن اما غافل از این که بعدش مشکلاتشون 1000 برابر میشه و باری رو بارشون اضافه.
امام صادق می گه هر چه انسان مقامش بالاتر بره امحتهانش سختره.
ببینم می تونی مقامتو بالاتر ببری